Middle English word withgon comes from Old English gān, Old English wiþ-, Old English gan (To go.)
Dictionary entry | Language | Definition |
---|---|---|
gān | Old English (ang) | |
wiþ- | Old English (ang) | (perfective prefix) completely, fully, entirely. Again, back. Against, opposed to, counter to. Away, off. |
gan | Old English (ang) | To go. |
wiþgān | Old English (ang) | |
wiþgan | Old English (ang) | To go against; withstand. |
withgon | Middle English (enm) |